We zijn een vriendengroep zoals je wel vaker ziet: elkaar gevonden in de studententijd en nu nog altijd bevriend en betrokken. Maar we missen twee van onze maten: Ian en Martin. Ze worstelden met zichzelf, zonder de ruimte te zien om deze gevoelens te delen, totdat het ze teveel werd. Twee keer is dit ons overkomen, in 2016 en in 2022. Genoeg is genoeg. 

Als studenten en jonge mensen kunnen we over alles praten, maar over hoe het écht gaat? Dat blijkt toch lastiger en ongemakkelijker dan het op het eerste gezicht lijkt. Daarom hebben wij – vrienden van Ian en Martin – de stichting We zien mekaar opgericht. Zo willen we duidelijk maken dat je niet alleen bent. Dat we allemaal worstelen met onze omgeving en onszelf. Dat het helemaal niet ‘sterk’ is om dit voor jezelf te houden. Je gevoelens uiten, dat is dapper. Wij willen er voor iedereen zijn die hier mee worstelt.